Zasady wymowy ujęte w poniższym zestawieniu zawierają tylko te spółgłoski oraz połączenia spółgłosek i samogłosek, których wymowa się różni.Wymowa samogłosek w języku włoskim jest bardzo prosta, ponieważ jest zbliżona do wymowy polskiej.
ZASADY WYMOWY W JĘZYKU WŁOSKIM
→ Warto wspomnieć o różnicy w wymowie podwójnych spółgłosek (prawie każda spółgłoska w języku włoskim występuje podwójnie). Wmawiamy je przeciągając, przedłużając spółgłoskę.
Np. sasso (kamień) / nie wymawiamy sa s s o tylko sasso przeciągając literę s.
→ Dźwiękiem, który nie występuje w języku polskim jest gli w transkrypcji oznaczane symbolem ʎʎ wymawiane podobnie do polskiego lj.
AKCENT W JĘZYKU WŁOSKIM W języku włoskim rozróżniamy dwa rodzaje akcentów:akcent wyrazowy, czy inaczej głosowy, który nie jest zaznaczony żadnym symbolem.
- akcent wyrazowy pada najczęściej na samogłoskę przedostatniej sylaby. W wielu przypadkach pada jednak na trzecią sylabę od końca. Ponieważ nie ma reguł tym rządzących, by upewnić się o akcencie, trzeba korzystać z pomocy słownika.
- akcent graficzny, który jest jednoznaczny z akcentem wyrazowym i wskazuje nam miejsce, gdzie musimy zaakcentować daną samogłoskę. Stawiamy go między innymi po to, by odróżnić odmienną funkcję tych samych słów.
Na przykład:
è – czasownik essere w 3 osobie liczby pojedynczej,
e – spójnik
dà – czasownik dare w 3 osobie liczby pojedynczej,
da – przyimek
Istnieje również grupa słów, których znaczenie zmienia się w zależności od położenia akcentu. W tym przypadku zaznaczenie akcentu graficznego nie jest to obowiązkowe, ale wskazane.
Na przykład:
àncora – kotwica
ancora – jeszcze
Dodaj komentarz