Czas teraźniejszy i odmiana czasowników regularnych

Czas teraźniejszy w języku włoskim to Presente Indicativo. Ten prosty w swoich zasadach czas komplikuje jedynie grupa czasowników odmieniających się nieregularnie, których musimy nauczyć się na pamięć.

Czas teraźniejszy  jest to czas, którego możemy używać nie tylko mówiąc o bieżących wydarzeniach, ale również mówiąc o tym, co jest zaplanowane i wydarzy się w bliskiej przyszłości.

Co musimy wiedzieć o czasie teraźniejszym:

  • w języku włoskim wyróżniamy trzy odmiany czasowników regularnych (czyli odmieniających się według określonego wzoru)
  • o przynależności czasownika do danej grupy decyduje jego końcówka
  • rozróżniamy czasowniki kończące się na -are, -ere, -ire
  • czasowniki kończące się na -ire mają dwie podgrupy
  • czasownik odmieniamy, dodając do jego tematu końcówki osobowe
  • temat czasownika – to co zostaje po odjęciu końcówek -are, -ere, -ire.
-are-ere-ire-ire
parlarescriveresentirecapire
ioparloscrivosentocapisco
tuparliscrivisenticapisci
lui
lei
parlascrivesentecapisce
noiparliamoscriviamosentiamocapiamo
voiparlatescrivetesentitecapite
loroparlanoscrivonosentonocapiscono

Jak widzimy, istnieją dwa typy odmiany czasowników kończących  się na ire. Inne czasowniki 3 koniugacji, które odmieniają  się jak finire to np.:

                        capire – rozumieć                                          chiarire – wyjaśniać

                        pulire – czyścić                                             costruire – budować

                        preferire – woleć                                           sparire – zniknąć

                        spedire – wysłać                                            sostituire – zastępować

                        unire – łączyć                                                ferire – ranić


PRZEŚLEDŹMY ODMIANĘ CZASOWNIKÓW NA PRZYKŁADACH:
  • PARLARE – czasownik I grupy kończący się na – are

odejmujemy od  tematu czasownika końcówkę -are ⇒ zostaje nam parl  ⇒ dodajemy końcówkę osobową zgodnie z tabelką powyżej

parlare – mówić

parl – are

parl-o – mówię

parl -i – mówisz, itd.

  • SCRIVERE – czasownik II grupy kończący sie na -ere

odejmujemy od  tematu czasownika końcówkę -ere ⇒ zostaje nam scriv  ⇒ dodajemy końcówkę osobową

scrivere – pisać

scriv – ere

scriv – o – piszę

scriv – i – piszesz, itd.

  • SENTIRE – czasownik III grupy, pierwszego typu kończący sie na -ire

odejmujemy od  tematu czasownika końcówkę -ire ⇒ zostaje nam sent  ⇒ dodajemy końcówkę osobową

sentire – słyszeć

sent – ire

sent – o – słyszę

sent – i – słyszysz, itp.

  • CAPIRE – czasownik III grupy, drugiego typu kończący sie na -ire

odejmujemy od  tematu czasownika końcówkę -ire ⇒ zostaje nam cap  ⇒ dodajemy końcówkę osobową

capire – rozumieć

cap – ire

cap – isco – rozumiem

cap – isci – rozumiesz, itp.

STRONY Z ODMIANAMI WSZYSTKICH CZASOWNIKÓW:

VERBI ITALIANI,

REVERSO CONIUGAZIONE, 


KIEDY UŻYWAMY CZASU TERAŻNIEJSZEGO

Czasu teraźniejszego używamy (podobnie jak w języku polskim),  do wyrażenia:

  • czynności teraźniejszych (Oggi piove a dirotto. Dzisiaj leje jak z cebra.)
  • czynności zwyczajowych, powtarzających się (Di solito per andare a scuola prendo  l’autobus. Zazwyczaj jadę do szkoły autobusem.)
  • twierdzeń o charakterze ponadczasowym, uniwersalnym (Lo zucchero è dannoso.  Cukier szkodzi.)
  • opisów osób, zwierząt, przedmiotów i miejsc (La mia ragazza e bassa e magra.  Moja dziewczyna jest niska i szczupła.)
  • instrukcji i zaleceń (Per arrivare alla stazione devi girare a destra. Aby dojść do stacji  musisz skręcić w lewo.)
  • zaproszeń, propozycji oraz ich akceptacji lub odmowy (Vieni con me al cinema stasera? Si,  ci vengo volentieri. Pójdziesz ze mną dzisiaj wieczorem do kina? Tak, chętnie  pójdę.)
  • faktów historycznych lub biografii (Nel 1492 Cristoforo Colombo scopre L’America.   W 1492   Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę).

Włoski czas teraźniejszy (w odróżnieniu od języka polskiego), służy  również do wyrażenia:

  • zaplanowanych czynności, które na pewno nastąpią w bliskiej przyszłości (Ti telefono appena torno a casa. / Zadzwonię do ciebie, jak tylko wrócę do domu. Domani, quando torno dal lavoro, vado a fare la spesa. / Jutro, jak tylko wrócę z pracy, pojdę zrobić zakupy. A settembre vado in vacanza. / We wrześniu pojadę na wakacje.

UWAGA!
  • Czasowniki z I koniugacji, które kończą się na -CARE, – GARE,  by zachować swoją wymowę otrzymują  -h w drugiej osobie liczby pojedynczej oraz w pierwszej osobie liczby mnogiej

GIOCARE – io gioco,tu giochi, lui/lei gioca, noi giochiamo, voi giocate, loro giocano.

CERCARE – io cerco, tu cerchi, lui/lei cerce, noi cerchiamo, voi cercate, loro cercano

PAGARE – io pago, tu paghi, lui/lei paga, noi paghiamo, voi pagate, loro pagano

  • Czasowniki z I koniugacji, które kończą się na – CIARE, – GIARE, -IARE by zachować swoją wymowę tracą  -i w drugiej osobie liczby pojedynczej oraz w pierwszej osobie liczby mnogiej 

MANGIARE – io mangio, tu mangi, lui/lei mangia, noi mangiamo, voi mangiate, loro mangiano.

BACIARE – io bacio, tu baci, lui/lei bacia, noi baciamo, voi baciate, loro baciano

COMINCIARE – io comincio, tu cominci, lui/lei comincia, noi cominciamo, voi cominciate, loro cominciano

  • Czasowniki II koniugacji kończące się na – CERE, – GERE  nie zmienia się pisownia, tylko wymowa – mianowicie tracą miękkie brzmienie przed samogłoską o.

LEGGERE – io leggo, tu leggi, lui/lei legge, noi leggiamo, voi leggete, loro leggono.

PIANGERE – io piango, tu piangi, lui/lei piange, noi piangiamo, voi piangete, loro piangono

VINCERE – io vinco, tu vinci, lui/lei vince, noi vinciamo, voi vincete, loro vincono

Możesz również polubić…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *